Οι τουρκικές προκλήσεις αναρίθμητες και σε σωρεία μορφών. Η τουρκική αδιαλλαξία για την επίλυση του Κυπριακού μεγαλύτερη από ποτέ, με τους τούρκους να έχουν ως μόνιμο στόχο την αναγνώριση του ψευδοκράτους τους και δη την επίτευξη της διχοτόμησης (διαμέσου ή και χωρίς την διζωνική). Παρόλαυτα, η Κυπριακή πολιτική αντί να προσαρμοστεί και να πάρει μια πιο διεκδικητική και παράλληλα συμφέρουσα για τον Κυπριακό λαό πορεία, συνεχίζει να ‘πλέει’ την γραμμή του καλού παιδιού. Συνεχίζει να ακολουθεί την γραμμή του καλού παιδιού υπό την δικαιολογία/φόβο μήπως και η τουρκία εγκαταλείψει το τραπέζι των διαπραγματεύσεων και χαθεί κάθε ευκαιρία για επίλυση του Κυπριακού.
Με πιο τρόπο να προσαρμοστεί; Μέσω της νομικής οδού, η οποία με την πρόσφατη υπόθεση του ΕΔΑΔ μας υπενθύμισε ότι έχουμε το δίκαιο με το μέρος μας και ότι δεν έχει κανένα δικαίωμα ο ‘κλέφτης να θέτει όρους στον νοικοκύρη.’ (Όσο και εάν προσπαθούν, εκ των έσω, να μας πείσουν ως προς το αντίθετο.)
“There is no avoiding war; it can only be postponed to the advantage of the opponent.”
“O πόλεμος δεν μπορεί να αποφευχθεί. Μπορεί μόνο να αναβληθεί προς όφελος του αντιπάλου.”
Νίκολο Μακιαβέλι, Dell‘artedellaguerra (1520)
Το νόημα που ήθελε να μεταδώσει ο Μακιαβέλι (Ιταλός πολιτικός φιλόσοφος της Αναγέννησης) ήταν ότι η αναβλητικότητα λειτουργά πάντα εις βάρος του ‘αναβλητή,’ ο οποίος ενώ νομίζει ότι λειτουργά με στόχο το δικό του συμφέρον, αντ’ αυτού καταντά οι πράξεις του να έχουν θετικό αντίκτυπο/όφελος μονάχα για τον αντίπαλο του.
Με τον ίδιο τρόπο η πολιτική του καλού παιδιού εκ μέρους μας ευνοεί μονάχα την τουρκία. Η μη ζήτηση αποζημιώσεων από το ΕΔΑΔ για την απώλεια της χρήσης των περιουσιών όλων των προσφύγων και η μη αξιοποίηση της 4ης Διακρατικής και της πληθώρας των άλλων νομικών ‘όπλων’ που βρίσκονται στην κατοχή μας, λειτουργούν μονάχα υπέρ της τουρκικής πλευράς. Το όφελος που έχει καταφέρει να αποκομίσει η τουρκία μέσα από την χρόνια απραξία μας, είναι να πείσει την διεθνή κοινότητα πως το Κυπριακό είναι όντως πρόβλημα “συνύπαρξης δύο λαών” και σύμφωνα με τις τελευταίες δηλώσεις Έρογλου, πώς οποιαδήποτε συμφωνία λύσης θα βασιστεί μονάχα στις υπάρχουσες πραγματικότητες επί του εδάφους.
Ήρθε όμως η απόφαση του ΕΔΑΔ να μας υπενθυμίσει ότι το δίκαιο δεν λαμβάνει μονάχα υπόψη δεδομένα και πραγματικότητες αλλά πάνω από όλα τον νόμο και την νομιμότητα. Ξανά-υπενθύμισε για πολλοστή φορά σε ολόκληρη την διεθνή κοινότητα πως: “οποιοδήποτε κράτος-μέλος [του Συμβουλίου της Ευρώπης] το οποίο διεξάγει πόλεμο, εισβάλει ή στηρίζει μια ξένη ένοπλη επέμβαση στα εδάφη άλλου κράτος-μέλους πρέπει να πληρώσει για τις παράνομες ενέργειες και τις συνέπειες αυτών των ενεργειών. Τα θύματα, οι οικογένειες τους και τα κράτη της ιθαγένειας τους έχουν το θεμελιώδη δικαίωμα στην δέουσα, δίκαια και πλήρη ικανοποίηση από το υπεύθυνο Κράτος.” (par.1, Concurring Opinion of JudgePinto/JudgeVucinic).
Παράλληλα το Δικαστήριο έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στο γεγονός ότι το Αρθρο 46 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (ΕΣΑΔ), δεν υποχρεώνει τα διάδικα κράτη-μέλη μονάχα να συμμορφώνονται με τις αποφάσεις του δικαστηρίου, αλλά επίσης να “παίρνουν γενικά μέτρα μέσω των οποίων θα βάζουν τέλος στις συνεχιζόμενες παραβιάσεις για τις οποίες έχει αποφανθεί το Δικαστήριο πως είναι υπεύθυνοι, με τον στόχο να επαναφέρουν, όσο το δυνατόν περισσότερο, τον αιτητή/θύμα στην κατάσταση που θα υπήρχε εάν δεν γίνονταν οι εν λόγω παραβιάσεις.” (par. 27). Ύψιστης σημασίας είναι και η αναφορά στην υπόθεση Δημόπουλος (par. 63) και στο γεγονός ότι το Δικαστήριο ανάφερε ευθέως ότι η εν λόγω απόφαση δεν αποτρέπει ιδιωτικές προσφυγές στο ΕΔΑΔ υπό το πρόσχημα ότι δεν έχουν εξαντληθεί τα εσωτερικά ένδικα μέσα, σύμφωνα με το Άρθρο 35 της ΕΣΑΔ.
Ας μας πουν λοιπόν αυτοί στους οποίους εναποθέσαμε την διαπραγμάτευση του εθνικού μας προβλήματος τι θεωρούν πως θα αποφέρει η παρούσα πολιτική γραμμή και γιατί δεν έχουμε αξιοποιήσει τα υπάρχοντα νομικά δικαιώματα μας εναντίον της τουρκίας, στήνοντας την έτσι στον ‘τοίχο’ του νόμου και αναδεικνύοντας όχι μόνο την πραγματική όψη του Κυπριακού (ως πρόβλημα εισβολής και κατοχής) αλλά και την πραγματική όψη της τουρκίας.
Αλεξάνδρου Αλέξανδρος (18/05/2014).
Υ.Γ. Πρέπει να είμαστε ρεαλιστές. Γι’αυτό και δεν περιμένω από κανέναν εκ των παρόντων διαπραγματευτών μας να απαντήσουν στα πιο πάνω ερωτήματα Είναι μάλιστα αφέλεια να περιμένουμε από την νυν κυβέρνηση να αναλάβει μια πιο διεκδικητική πολιτική στο Κυπριακό, πόσο μάλλον μετά τις δηλώσεις του κ. Αναστασιάδη ότι “κυριότερος λόγος που το 76% είχε ψηφίσει ενάντια στο σχέδιο Ανάν ήταν ότι οι Ε/κ δεν εμπιστεύονται την Τουρκία.” (13/05/2014). Αξιότιμε κ. πρόεδρε να σας υπενθυμίσω ότι το Αναν ήταν κάθετα αντίθετο με θεμελιώδεις πρόνοιες του Ευρωπαϊκού και Διεθνές Δικαίου. Σας παραπέμπω μάλιστα στην ιστοσελίδα της Κυπριακής πρεσβείας στην Ρωσία όπου εξαίσια απαριθμούνται οι λόγοι που το 76% του μόνου λαού της Κύπρου ψήφισε όχι στο Σχέδιο Ανάν!
Ιστοσελίδα Πρεσβείας: http://www.mfa.gov.cy/mfa/embassies/moscowembassy.nsf/DMLcyquest_gr/DMLcyquest_gr?Opendocument
Κυπριακό και Διεθνές Δίκαιο 